Polityka o książkach

• Joanna Bator: troskliwa narratorka. O literaturze w ruchu, wyobraźni i ciele

  W „Polityce o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Joanną Bator o nowej książce z wykładami: „W moje strony. Trzy wyprawy w kierunku wyobraźni, współczucia i troski”. I o nowej powieści, która się właśnie pisze. Co robić, kiedy rzeczywistość nam tak dopiekła jak ostatnio? Bieganie czy ćwiczenia na „wioślarzu”? Jak odzyskać równowagę: czy taniec pomaga w pisaniu? I co pisarka robi, kiedy nie pisze? Kim jest troskliwa narratorka? I co Joanna Bator sądzi o sztucznej inteligencji? Zastanawiamy się też, czy literatura bywa snem na jawie i co z tego wynika. Jakie obrazy i miejsca stały się zalążkami powieści Joanna Bator? Uwaga, jest dużo śmiechu w tej rozmowie. W książce „W moje strony” (wyd. Znak) znajdziemy wykłady, które pisarka wygłosiła na Uniwersytecie Łódzkim, a towarzyszą im teksty badaczek: Joanny Jabłkowskiej, Izabelli Adamczewskiej-Baranowskiej, Angeliki Siniarskiej-Tuszyńskiej, Marty Zdanowskiej i Marzeny Podolskiej. Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Z kodem KSIAZKA30 otrzymasz 30% zniżki na subskrypcję standard — tylko na stronie: https://sklep.polityka.pl.

  --------  

  38:49
• Wyborcza ruletka z Jakubem Żulczykiem. Ta powieść jest ważnym ostrzeżeniem

  W wideokaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Jakubem Żulczykiem o jego najnowszej powieści „Kandydat” (wyd. Świat Książki), thrillerze politycznym wydanym tuż przed wyborami prezydenckimi. Autor celnie punktuje nie tylko polityków, ale i media, nie popadając przy tym w prostą satyrę. Bohaterowie, choć wzorowani na realnych postaciach życia publicznego, nie są jednowymiarowi. „Kandydat” może być czytany jako ostrzeżenie: to mocna opowieść o manipulacji, bezradności i cynizmie władzy. Jedną z kluczowych kwestii wypowiada Car, w którym łatwo rozpoznać prezesa PiS: „Putin o wszystkim wie, bo wszędzie tutaj są jego cienie. Ale Putin czeka, bo jest przekonany, że to wszystko się znowu rozpadnie, wyłącznie z naszej winy”. Żulczyk pokazuje, że historia lubi się powtarzać, a polityka to nieustanna walka o wpływy i narrację. Czy porażka może być dla polityka lekcją? I dlaczego, mimo brudu politycznego świata, warto głosować? Kandydat to apel o świadome decyzje i obywatelską odpowiedzialność, szczególnie ważny w przeddzień drugiej tury wyborów. (00:00) Fragmenty programu (01:03) Wstęp do rozmowy z Jakubem Żulczykiem (01:48) Różne tożsamości Jakuba Żulczyka, także ta, w której obraził prezydenta (04:20) „Kandydat”, czyli media w książce? (09:56) „Pewne schematy myślenia prowadzą nas donikąd”, czyli o życiu w spolaryzowanej demokracji (13:48) Jakub Żulczyk o polskiej polityce (17:25) Samoświadomość bohaterów „Kandydata” (27:28) Jak wyglądał research Jakuba Żulczyka (36:08) Jeden z ważniejszych momentów w „Kandydacie” (38:58) Co możemy zrobić przed drugą turą wyborów prezydenckich? (51:03) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję standard, kupując ją na stronie sklep.polityka.pl.

  --------  

  52:21
• Dobromyślność według Ewy Woydyłło. Jak się tego nauczyć?

  W nowym odcinku podkastu „Polityka o książkach” i pierwszym w formie wideo Justyna Sobolewska rozmawia ze znaną psycholożką i terapeutką uzależnień Ewą Woydyłło o jej najnowszej książce „Szczęścia można się nauczyć” (rozmowa z Agnieszką Radomską, wyd. Zwierciadło). Wszyscy się martwimy, mamy mnóstwo powodów: wybory, wojna, Ameryka, niepewna przyszłość. Martwimy się o dzieci, o rodziców, o zdrowie i o tysiąc spraw życia codziennego. Tymczasem, jak mówi Ewa Woydyłło, martwienie się nic nie zmienia, nie zapobiega, nie poprawia w świecie. Powracającym refrenem tej rozmowy jest zadbanie o siebie samego, wiara w swoje możliwości, którą często blokujemy pesymizmem, przewidując wszystko, co złe. Żeby cokolwiek móc robić dla świata, trzeba być dobrym dla siebie. I tego można się uczyć w każdym wieku. Ewa Woydyłło przypomina o kategorii „dobromyślności”, którą warto wcielić w życie. A czego możemy nauczyć się od Konopnickiej? Jak radzić sobie z nawykami i uzależnieniami? Rozmawiamy też o tym, co czytamy i dlaczego. Zapraszamy do oglądania i słuchania. (00:00) Fragmenty rozmowy (01:20) Wstęp i zaproszenie do rozmowy z Ewą Woydyłło (02:01) Wszyscy się strasznie martwimy: jak sobie z tym radzić? (05:20) Dlaczego zamartwianie się jest mało efektywne? (08:13) Szczęścia można się nauczyć: jaki jest na to przepis? (11:00) Tradycja pesymizmu i ćwiczenia się w nim; o pesymistach i osobach wierzących w siebie (15:11) O tym, jak nawyki wpływają na nasze życie (17:51) Czy w Polsce lubimy nasz smutek? (20:55) Jak psychologia i terapia uzależnień pojawiła się w życiu Ewy Woydyłło (25:37) O systemie mechanizmów obronnych w terapii uzależnień (29:38) Nauczyciele z ekranu, którzy mówią jak żyć: to pomaga czy szkodzi? (33:07) Odbiór książek i obecności medialnej Ewy Woydyłło (34:33) Czym jest uczenie według Ewy Woydyłło? (37:50) Jaki związek ma Konopnicka z dbaniem o siebie? (40:06) Podsumowanie. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

  --------  

  40:46
• Robert Walser: człowiek do wszystkiego, pisarz tajemniczy. To jego rok

  W tym odcinku Justyna Sobolewska rozmawia z Piotrem Pazińskim o Robercie Walserze, pisarzu osobnym, owianym legendą, którego znaczenie wciąż rośnie. Ukazała się właśnie książka „Coś w rodzaju opowiadania” w przekładzie Małgorzaty Łukasiewicz (PIW). Walser, zmarły w 1956 r., był twórcą nieuchwytnym: pisał obsesyjnie, żył skromnie, przez ostatnie 30 lat życia milczał, przebywając w zakładach psychiatrycznych. Był człowiekiem do wszystkiego, pracował jako urzędnik, a nawet lokaj w zamku w Dąbrowie Niemodlińskiej. Pisał na biletach tramwajowych, miniaturyzował litery, aż sam nie mógł ich odczytać. Zostawił po sobie zagadkowe mikrogramy, z których udało się odczytać m.in. powieść „Zbój”. Czekają nas wkrótce nowe publikacje i ekranizacja „Człowieka do wszystkiego” w reż. Wilhelma Sasnala. Niektórzy nazwali 2025 rokiem Walsera i nie ma przeszkód, żebyśmy go wszyscy świętowali. (00:00) Najciekawsze momenty rozmowy (01:24) Wprowadzenie do tematu i sylwetki Roberta Walsera (02:43) Obecność Walsera w kanonie literackim, recepcja jego twórczości (04:13) Biograficzne wątki z życia Walsera (09:54) O technice mikrogramów i miniaturyzacji pisma (13:13) Refleksje o powieściach i krótkich formach Walsera (19:22) Zabawa językiem i stylistyczne osobliwości jego pisarstwa (22:05) W.G. Sebald i jego relacje z Walserem (28:52) Walser: między pisarską płodnością a osobistymi trudnościami (32:54) Mroczne wątki: fantazje o charakterze sadomasochistycznym (35:10) Humor i obyczajowe obserwacje w twórczości Walsera (38:56) 2025 jako rok Roberta Walsera: nowe inicjatywy i ekranizacja (39:48) Podsumowanie rozmowy. Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

  --------  

  40:43
• „James” Percivala Everetta czyli klasyka napisana na nowo?

  W tym odcinku „Polityki o książkach” rozmawiamy o „Jamesie” – odważnym retellingu „Przygód Hucka Finna” – autorstwa Percivala Everetta (wyd. Marginesy). Z tłumaczką Kają Gucio i krytykiem literackim Wojciechem Szotem przyglądamy się, jak Everett przepisuje klasykę amerykańskiej literatury z perspektywy Jamesa – czarnoskórego niewolnika. Jakie znaczenie ma język w tej opowieści? Jakie wybory musiała podjąć tłumaczka? Porównujemy „Jamesa” z „Demonem Copperheadem” Barbary Kingsolver i wspólnie zastanawiamy się, na czym polega fenomen retellingu – i dlaczego w Polsce wciąż jest niszowy. Podrzucamy też pomysły na nowe wersje polskich klasyków: może „Lalka” z perspektywy Łęckiej? Albo „Krzyżacy” z punktu widzenia dwóch nagich mieczy? (00:13) Wstęp (00:32) Rozmowa o Jamesie Percivala Everetta (01:56) „Ale to się dobrze czyta” – powieść pełna magii dla wielu czytelników (03:30) Jak tłumaczka Kaja Gucio stworzyła sztuczny język na potrzeby książki? (08:30) Czy kolejne tytuły Everetta ukażą się na polskim rynku? (09:25) Literackie i historyczne nawiązania – książka wielowarstwowa, ale przystępna także bez znajomości kontekstów (11:25) Dialog Everetta z Twainem – powieść nie jest pisana z pozycji oskarżyciela (16:05) Gorzkie akcenty w Jamesie i powroty do dawnych lektur (19:18) Retelling – dlaczego nie mamy polskiego odpowiednika tego terminu? (22:24) Na czym polega retelling w języku angielskim? (24:47) Reimagining – nowo-obrazowanie. Dlaczego ważne jest ponowne opowiadanie historii z innej perspektywy? (26:00) Które polskie klasyki można by opowiedzieć na nowo? (32:28) „Sztuka ma nam pozwolić być kimś innym” (33:47) Jakie retellingi mogłyby powstać? – marzenia gości podcastu (38:30) Podsumowanie Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów o kulturze, psychologii, edukacji i polityce. Skorzystaj z kodu KSIAZKA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.

  --------  

  39:30

Więcej Społeczeństwo i Kultura podcastów

Trendy w podcaście Społeczeństwo i Kultura

O Polityka o książkach

Polityka o książkach: Podcasty w grupie