Mitologia Jacka Cygana. „Ja to wszystko odbieram przez ludzi”
Jacek Cygan, autor tekstów piosenek, które zna cała Polska – jak „Wypijmy za błędy”, „Jaka róża, taki cierń” czy „Diamentowy kolczyk” – opowiada o jubileuszowym koncercie „Trzy ćwiartki Jacka Cygana” w Opolu i o swojej nowej książce „Ciao Goethe!”, relacjonującej jego podróż śladami niemieckiego poety po Włoszech. Mówi też o kulisach festiwalu, pracy z artystami i o tym, dlaczego pisanie zawsze musi mieć związek z drugim człowiekiem. Cygan ujawnia, jak dobiera repertuar na jubileusz i dlaczego część hitów zabrzmi w nowych interpretacjach. Dzieli się refleksją o zmianach w świecie kultury i o tym, komu dziś chce poświęcać swoje teksty.
Dlaczego Jacek Cygan wyróżnia trzy Opola?
Co dała mu podróż śladami Goethego po Italii?
Jak powstają piosenki, które zostają na całe życie?
Dlaczego tak ważne są rozmowy, spojrzenia i obecność drugiego człowieka?
Czym dziś dla niego jest kultura – i dla kogo chce tworzyć?
Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod kultura30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.
--------
44:44
„Ministranci”: film Piotra Domalewskiego, który wywołał burzę w PISF
„Ministranci”, nowy film Piotra Domalewskiego, to komediodramat o dorastaniu, wierze i sprawiedliwości wymierzanej na własną rękę. Projekt – mimo pozytywnej oceny ekspertów – nie otrzymał dofinansowania z PISF, co wywołało falę kontrowersji. Rok później doszło do konfliktu między ministrą kultury Hanną Wróblewską a ówczesną dyrektorką PISF Karoliną Rozwód. W tle zarzuty o nieprawidłowości przy przyznaniu dotacji, które doprowadziły do dymisji szefowej instytutu. Dziś, gdy trwa konkurs na nowego dyrektora PISF, temat powraca. Domalewski w rozmowie z Januszem Wróblewskim komentuje całą sprawę i mówi o kulisach powstawania „Ministrantów”, filmu, który zamiast katechezy przypomina rapowy manifest. To także opowieść o tym, jak polityka wpływa na wolność artystyczną w polskim kinie.
Chcesz więcej treści od „Polityki”? Wydarzenia kulturalne, zjawiska i komentarze ekspertów: wszystko, co musisz wiedzieć o kulturze, w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty specjalnej, kup subskrypcję z 30% zniżką na roczną subskrypcję. Aktywuj kod kultura30 na stronie www.polityka.pl/kod/kultura30.
--------
37:38
Wieszcz czasów Tindera i szacunek dla Sanah. Może tak Mickiewicz pisałby dziś
Co mają wspólnego Mickiewicz, Tinder i jazz? Bartek Chaciński rozmawia z Nikolą Kołodziejczykiem, kompozytorem, dyrygentem i aranżerem, który napisał muzykę do współczesnych wersji „Ballad i romansów” autorstwa Jacka „Budynia” Szymkiewicza. Z pozoru absurdalne teksty – baristka zamiast nimfy, Tinder zamiast przysięgi – odsłaniają klasyczne motywy Mickiewicza. Kołodziejczyk stworzył rozbudowane kompozycje (7–13 minut) na 17-osobowy zespół, z udziałem m.in. Natalii Grosiak i Organka. W podkaście opowiada też o scenie jazzowej, eksperymentach z dźwiękiem (instrumenty z katarynki, maszyn do pisania i szycia), a także o uznaniu dla Sanah: „Szanuję ją za to, że zatrudniła prawdziwy big band”.
(00:00) Fragmenty rozmowy
(01:05) Wstęp do rozmowy: „Kultura na weekend” po raz pierwszy na wideo
(02:57) Co wspólnego mają Budyń i Mickiewicz
(08:49) Ludowość w kulturze dla Kołodziejczyka
(17:12) Co Nikola Kołodziejczyk myśli o Sanah
(21:40) Komponowanie muzyki do gier komputerowych
(23:18) Czy klawiatura może być instrumentem?
(28:24) Podsumowanie.
Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję standard kupując ją na stronie sklep.polityka.pl.
--------
29:36
Cruise znów fruwa, Depardieu spadł z tronu
De Niro wyśmiewa Trumpa, „Mission: Impossible” przyprawia o zawrót głowy. Festiwal w Cannes jeszcze nie miał takiego otwarcia i po raz kolejny przeżywa amerykańskie oblężenie.
--------
35:22
Polska myśl eurowizyjna: czy robimy to dobrze?
Bartek Chaciński rozmawia z Marcinem Boguckim z Instytutu Kultury Polskiej UW i członkiem OGAE o szansach Justyny Steczkowskiej na Eurowizji 2025. Czy „Gaja” może powalczyć o miejsce w ścisłym finale? Kto jest faworytem tegorocznego konkursu? Ekspert wskazuje na grupę KAJ reprezentującą Szwecję z żartobliwym utworem „Bara bada bastu”. Rozmowa dotyka także głębszych zjawisk: jak zmieniają się reguły Eurowizji, jaki wpływ mają trendy społeczne i polityczne oraz jak poszczególne kraje budują swoją eurowizyjną tożsamość. Nie zabrakło też opowieści o atrakcjach całego eurowizyjnego tygodnia w Bazylei.
(00:05) Wstęp
(01:10) Czym jest stowarzyszenie OGAE: miłośników Eurowizji?
(02:00) Co dzieje się teraz w Bazylei?
(05:20) Kiedy powinno otwierać się głosowanie w Eurowizji, czy mamy nowości w regulaminie?
(08:50) Kto ma największe szanse na wygraną?
(13:45) Eurowizja, która wspiera osoby queerowe: od czego to się zaczęło?
(19:52) Gdzie jest Polska na tle wszystkich tendencji eurowizyjnych
(23:03) Jakie szanse ma Justyna Steczkowska
(27:28) Podsumowanie.
Chcesz dowiedzieć się więcej? Wykup dostęp do Polityka.pl i odkryj bogaty zbiór materiałów na różne tematy, od kultury przez psychologię po politykę. Skorzystaj z kodu KULTURA30, aby otrzymać 30% zniżki na subskrypcję.
Najciekawsze wydarzenia w kulturze omawiane przez dziennikarzy „Polityki”. Premiery kinowe, muzyczne i literackie. Wnikliwe komentarze i rekomendacje dla wszystkich, którzy chcą lepiej orientować się w świecie kultury.
Zapraszają Bartek Chaciński i Janusz Wróblewski.
Nowe odcinki w każdy piątek rano.
Polska