Zwierciadło Podcasty

• „Ojciec mnie nauczył samodzielności. Nie zajmował się mną". Co znaczy być dziś mężczyzną wg Pawła Deląga? | „Mężczyzna jest człowiekiem”, odc. 2

  Czy męskość się starzeje, ewoluuje, czy może po prostu... przestaje być potrzebna? W najnowszym odcinku podcastu „Mężczyzna jest człowiekiem” Beata Biały rozmawia z Pawłem Delągiem – aktorem, ojcem, mężczyzną dojrzałym – o sile, samotności, odpowiedzialności i dekonstrukcji patriarchatu. Padają mocne słowa, osobiste wyznania i pytania, które dziś zadają sobie zarówno kobiety, jak i mężczyźni.W odcinku podcastu „Mężczyzna jest człowiekiem”, magazynu Zwierciadło, Beata Biały z wyczuciem i dociekliwością pyta swojego gościa o to, czym jest dojrzałość u mężczyzny. Czy nadal oznacza siłę, przewidywalność i zaradność? Czy może dziś coraz częściej wiąże się z czułością, świadomością i umiejętnością przyznania się do błędów?„Teraz wszyscy są podobni do siebie”Paweł Deląg odpowiada szczerze: „Rola ofiary mnie nie interesuje”. To zdanie pada stanowczo i z pewnym żalem – bo, jak się okazuje, dojrzałość w jego rozumieniu nie oznacza bezsilności, lecz gotowość do podejmowania trudnych decyzji i akceptowania konsekwencji. To również świadomość własnych ograniczeń i umiejętność odpuszczania walk, które nie mają sensu.Z rozmowy wyłania się obraz mężczyzny, który nie goni już za iluzją ideału. „Teraz wszyscy są podobni do siebie” – zauważa Deląg, komentując powierzchowność współczesnych wzorców męskości. Instagramowa estetyka, kult „cool” i obsesja na punkcie kontroli wizerunku zamazują to, co najważniejsze: autentyczność i wewnętrzne zakorzenienie. A przecież — jak dodaje — „zawsze na ten świat przychodzimy, załatwić pewne sprawy”.„Jestem self-made'em”W rozmowie nie brakuje pytań, które rezonują szerzej, także z kobiecym doświadczeniem. Beata Biały pyta wprost: czy mamy dziś do czynienia z dekonstrukcją starej męskości? Czy dawny model – mężczyzny silnego, milczącego, dominującego – odszedł do lamusa, a na jego miejsce nie pojawiło się nic trwałego? Czy w miejsce bohatera wszedł wizerunek wiecznego chłopca — emocjonalnie niedostępnego, egocentrycznego, zagubionego?Odpowiedzi aktora są nieoczywiste. Mówi o samotności, która towarzyszyła mu od wczesnych lat. „Ojciec mnie nauczył samodzielności. Nie zajmował się mną, to musiałem być samodzielny”. Ten cytat staje się kluczem do zrozumienia nie tylko jego osobistej historii, lecz także szerszego obrazu współczesnej męskości. Męskości, która — jak pokazuje Deląg — bywa krucha, zraniona, odrzucająca rolę ofiary, ale też gotowa, by brać odpowiedzialność i budować siebie od nowa. Sam. Na własnych warunkach.Paweł Deląg mówi też o wychowywaniu syna. O aktorstwie, które uczy empatii i uważności. O pracy nad sobą, która nigdy się nie kończy. „Jestem self-made'em” – podkreśla z dumą, ale i pokorą. To nie brzmi jak slogan motywacyjny, lecz jak deklaracja człowieka, który od lat stara się żyć w zgodzie z sobą i światem, mimo wszystkich zakrętów.Pada też inne, ważne pytanie: jakiego mężczyzny szukają dziś kobiety? Ten odcinek to nie kolejna rozmowa o kryzysie męskości. To raczej głęboka, osobista i intelektualna refleksja nad tym, co znaczy być mężczyzną dziś – w czasach zmian, redefinicji i poszukiwań. Dla wszystkich, którzy czują, że stare odpowiedzi już nie wystarczają.

  --------  

  1:13:20
• „W dzieciństwie wykonywałam marzenia taty". Marieta Żukowska o momencie, w którym nauczyła się odpuszczać | „Ukryte piękno”, odc. 16

  „Bardzo długo uczyłam się kochać samej siebie” – przyznaje Marieta Żukowska w podcaście „Ukryte piękno" z Beatą Biały. Czy kobiecość dojrzewa wraz z doświadczeniem, stratą i… narodzinami? Dlaczego często uczymy się kochać siebie dopiero po stracie lub kryzysie? Oto droga aktorki opowiada do wewnętrznej wolności.W najnowszym odcinku podcastu „Ukryte piękno” prowadząca Beata Biały zaprasza do rozmowy aktorkę Marietę Żukowską. Pretekstem jest książka „Kobiece gadanie”, ale tematem rozmowy staje się to, co głęboko porusza wiele kobiet – trudna sztuka odpuszczania.„Byłam chowana pod kloszem”„Bardzo długo uczyłam się kochać samej siebie” – przyznaje Żukowska, wspominając dzieciństwo pod kloszem i życie w cieniu niespełnionych ambicji ojca. Jak mówi, długo żyła nie swoim życiem: „W dzieciństwie wykonywałam marzenia taty”. To właśnie w tym, jak twierdzi, tkwi źródło napięcia, które długo kształtowało jej wybory – zawodowe i osobiste.Moment graniczny? Śmierć ojca, która zbiegła się z narodzinami córki. „W momencie, jak tata umierał, pojawiła się moja córka. Córka dała mi luz i dystans po raz pierwszy” – wyznaje. To właśnie macierzyństwo otworzyło w niej przestrzeń do redefinicji siebie, swojego podejścia do życia, kariery i kobiecości.Podcast to nie tylko opowieść o życiowych zakrętach, ale też afirmacja wolności, która przychodzi z dojrzałością. Marieta zdradza, że dziś ma zupełnie nowe życiowe motto. Nie oznacza to obojętności, ale wewnętrzną siłę i umiejętność rezygnowania z tego, co zbędne – oczekiwań innych, perfekcjonizmu, presji otoczenia.Marieta Żukowska o luzie, samoakceptacji i włoskiej duszyRozmowa prowadzi też do symboliki imienia, które – jak się okazuje – wiele znaczy. „Rodzice dali mi na imię włoskie Marieta, więc naznaczyli mnie tymi Włochami. Włochy to mój drugi dom” – mówi aktorka, dodając, że to właśnie włoska kultura – z jej ciepłem, luzem i zmysłowością – pomogła jej lepiej rozumieć siebie.To odcinek o tym, jak nie żyć według cudzego scenariusza. Jak nauczyć się luzu, który nie jest rezygnacją, lecz wyrazem dojrzałości. Jak zaakceptować zmienność życia i znaleźć piękno w niedoskonałości. I próba odpowiedzi na pytania: jak dzieciństwo i relacja z ojcem może wpływać na dorosłe wybory oraz jak odnaleźć własne tempo życia i wewnętrzną zgodę?

  --------  

  59:09
• „Kalorie to ściema". 5 sposobów dr. Tadeusza Oleszczuka, żeby schudnąć w dojrzałym wieku | „Jak zdrowie” odc. 3

  Czy można tyć „z powietrza”? Dlaczego nie da się schudnąć od samego liczenia kalorii? Czy zastrzyki na odchudzanie są naprawdę skuteczne, a może tylko pogłębiają problemy zdrowotne? W trzecim odcinku podcastu „Jak zdrowie” Anna Augustyn-Protas rozmawia z dr. Tadeuszem Oleszczukiem o największych pułapkach, w które wpadamy w dojrzałym wieku próbując zrzucić wagę. Punktem wyjścia jest najnowsza książka eksperta „Zdrowie bez wymówek” (Wydawnictwo Zwierciadło). Sponsorem odcinka jest NORSAN – producent naturalnych olejów z ryb i alg, wspierających odporność i metabolizm.Odchudzanie po czterdziestce to temat, który budzi mnóstwo emocji. Z jednej strony: coraz więcej problemów metabolicznych, spowolniona przemiana materii, siedzący tryb życia. Z drugiej – frustracja, bo „jem zdrowo, a nie chudnę”. Dr Tadeusz Oleszczuk zaczyna rozmowę od stwierdzenia, że wiele osób „ma samotne usta” – jedzą nie z głodu, lecz z potrzeby kompensacji emocji.Chudnięcie w dojrzałym wieku – czy to w ogóle możliwe?– „Dziewczyna przychodzi i mówi, że tyje z powietrza – mówi ginekolog-holista. Otyłość – według dr. Oleszczuka – to nie efekt jednego złego wyboru, ale złożony proces, na który wpływają biochemia organizmu, emocje, relacje i nawyki żywieniowe, często ukształtowane już w dzieciństwie.W odcinku pada pięć kluczowych elementów skutecznego i trwałego odchudzania. To nie „dieta cud” ani modne preparaty z Instagrama. Fundamenty to m.in. zrozumienie własnych emocji – często jemy z nudów, lęku, samotności.Oleszczuk przestrzega przed lekami i zastrzykami odchudzającymi, które mogą „wyłączyć” ośrodek głodu, ale jednocześnie mogą zwiększać ryzyko depresji i pogłębiają rozregulowanie organizmu.Kalorie to mit?„Przemysł spożywczy robi nas w bambuko”– „Kalorie to ściema” – mówi bez ogródek Oleszczuk. – „Przemysł spożywczy wymyślił je, żeby nas robić w bambuko. Produkty light są często bardziej toksyczne niż te pełnotłuste, bo zawierają tony chemii, sztucznych słodzików i polepszaczy”.Dziś w naszej żywności znajduje się ponad 10 tysięcy dodatków, w latach 70. było ich tylko 174. A my nadal dziwimy się, że jemy „dietetycznie”, a mimo to chorujemy. W rzeczywistości wiele „fit” produktów jedynie imituje zdrowie, zawierając m.in. cukry ukryte, prozapalne tłuszcze i emulgatory rozregulowujące jelita.W tym kontekście nie dziwi, że nawet co piąta osoba w Polsce może być uzależniona od cukru – a mimo to „nie ma żadnej korzyści z jego jedzenia”, przypomina Oleszczuk.„Kochać siebie, a nie się pałować”Jednym z mocniejszych wątków rozmowy jest emocjonalny stosunek do własnego ciała. – „Nie ma leku na złą dietę, ale są leki na objawy złej diety” – mówi lekarz. – „Dlatego lepiej działać przyczynowo. Kochać siebie, a nie się pałować”.Tym samym zachęca do łagodności wobec siebie, uważności, regularnych posiłków i obserwowania reakcji organizmu, a nie ślepego podążania za trendami. Chudnięcie – jego zdaniem – to nie kara, ale proces odzyskiwania zdrowia.Dr Oleszczuk mówi jasno: nie każda nadwaga to problem. Nie chodzi o rozmiar, tylko o stan zdrowia, wyniki badań i funkcjonowanie organizmu. Dlatego tak ważne są regularne kontrole – nie tylko w czasie kryzysu, ale profilaktycznie, raz do roku.Książka „Zdrowie bez wymówek” dr. Tadeusza Oleszczuka dostępna jest w księgarni Wydawnictwa Zwierciadło.Sponsorem podcastu jest NORSAN – naturalne wsparcie dla zdrowia i równowagi organizmu. 

  --------  

  38:43
• „Po 20 latach ludzie nadal podcinają mi skrzydła". Joanna Jędrzejczyk o tym, że kolejna szansa czeka za rogiem | „Pomyśl o sobie i działaj!”, odc. 8

  Czy ciało może wspierać psychikę? Czy sport pomaga odzyskać motywację i wewnętrzny spokój? Joanna Jędrzejczyk – mistrzyni świata UFC i charyzmatyczna ambasadorka aktywności – opowiada Monice Sobień-Górskiej, jak trening zmienia nie tylko sylwetkę, ale przede wszystkim sposób, w jaki myślimy o sobie. „Nie wiesz, co za rogiem, więc daj sobie szansę” – mówi. O kobiecym wstydzie, podciętych skrzydłach i inwestowaniu w siebie.Czy ruch może być terapią? Jak to się dzieje, że kobieta, która przez lata walczyła w oktagonie, dziś inspiruje tysiące Polek do zmiany życia – nie przez walkę, lecz przez empatię, autentyczność i konsekwencję?W najnowszym odcinku podcastu „Pomyśl o sobie i działaj!” Joanna Jędrzejczyk dzieli się swoim doświadczeniem, pokazując, że za sukcesem idzie nie tylko satysfakcja, ale i samotność, a prawdziwa siła rodzi się z odwagi, by zrobić kolejny krok. Nawet wtedy, gdy wszyscy mówią ci, że już nie warto.– Często osoby, które odnoszą sukces, są osobami samotnymi, bo dla otoczenia są dziwne – mówi wprost. W rozmowie z Moniką Sobień-Górską opowiada, jak przez ponad 20 lat kariery uczyła się siebie, pracując nie tylko nad formą, ale też nad swoją tożsamością. I jak nawet dziś, jako ikona sportu i pierwsza Polka w Hall of Fame UFC, mówi: Po 20 latach nadal ludzie mi podcinają skrzydła.Nie tylko sylwetka. Trening jako inwestycja w siebieJoanna Jędrzejczyk przekonuje, że trening to nie tylko sposób na sylwetkę, ale narzędzie budowania odporności psychicznej. Dlaczego zachęca kobiety do treningu siłowego? Czy sporty walki są mało kobiece? – Nie wybieram męskich sportów, tylko sporty zdominowane przez mężczyzn – odpowiada bez kompleksów. I podkreśla: – Inwestuję w siebie, w swoje zdrowie.To także rozmowa o wstydzie, który powstrzymuje wiele kobiet przed pierwszym treningiem. Joanna tłumaczy, dlaczego siłownia nie jest miejscem tylko dla „idealnych” sylwetek, i jak przełamać obawy przed oceną. – Nie należy obniżać oczekiwań – mówi. – Trzeba po prostu zacząć. Od siebie. Dla siebie.Motywacja to coś więcej niż celDruga część rozmowy poświęcona jest motywacji – tej najtrudniejszej, bo wystawionej na próbę po porażkach, w chwilach rezygnacji, w momentach, gdy nie widać sensu dalszego działania. Joanna opowiada, jak motywowała się po ciężkich przegranych walkach, co dziś napędza ją do regularnych treningów i dlaczego nadal wyznacza sobie cele, mimo że mogłaby odpuścić. – Zawsze miałam głód życia – przyznaje. – Widzę w tym rękę Boga – mówi.To nie tylko rozmowa o aktywności fizycznej. To opowieść o wewnętrznej sile, o byciu sobą mimo presji i o podejmowaniu działania wbrew wątpliwościom. To rozmowa o kobiecej niezależności, o pokonywaniu lęku i o sensie, który kryje się nie tylko w wynikach, ale w samym procesie. – Zawsze ktoś będzie mówił o was źle – podsumowuje. – Ale to nie znaczy, że nie warto robić swojego.Sponsorem podcastu jest Bielenda Group.

  --------  

  53:23
• „Mama powiedziała: znajdź natychmiast innego faceta". Katarzyna Bosacka o tym, że szczęście to wybór i postawa | „Ukryte piękno”, odc. 14

  „Moja mama jest pozytywną wariatką" - mówi Katarzyna Bosacka w podcaście „Ukryte piękno” z Beatą Biały. Czy radość to cecha charakteru, a może zdolność, którą można wyćwiczyć? Co jest jej największym wrogiem – smutek, narzekanie, a może rozpamiętywanie przeszłości?„Szczęście to wybór i postawa” – mówi Katarzyna Bosacka, dziennikarka, edukatorka zdrowego stylu życia. To nie slogan z Instagrama, ale podejście, które wypracowała przez lata – jako kobieta, matka, żona, dziennikarka, osoba publiczna. „Jesteś w czarnej rozpaczy, a za godzinę jesteś w zupełnie innym miejscu” – mówi. Życie jest zmienne, ale my możemy wybrać, jak na nie reagujemy.Beata Biały, autorka książki „Kobiece gadanie”, pyta Bosacką wprost: jak nauczyć się radości? Czy są na to konkretne techniki, myśli, ćwiczenia? Gościni nie ucieka w górnolotne frazesy – mówi o codziennych nawykach, wyborach, o swojej mamie, która była „pozytywną wariatką”, i która nauczyła ją, że „klina najlepiej potraktować klinem”. „Matka mi powiedziała: masz natychmiast znaleźć sobie innego faceta” – wspomina z uśmiechem.Dzielność codziennaW odcinku dużo miejsca poświęcono temu, co radość odbiera – i nie jest to wcale tylko cierpienie czy smutek. Prawdziwym wrogiem szczęścia, według Bosackiej, jest narzekanie. „Dla mnie dzielność codzienna życiowa, to jest przeciwieństwo narzekania” – mówi. „Zamiast płakać nad rozlanym mlekiem, spróbuj mleko pozbierać”.Innym destrukcyjnym nawykiem jest życie przeszłością – czyli nieustanne wracanie do tego, co było. „Nie ma co rozpamiętywać przeszłości, mamy teraz” – podkreśla dziennikarka. Radość nie ma szansy zakwitnąć w umyśle, który codziennie pielęgnuje żal.„Ludzie, którzy są optymistami, rzadziej chorują”Rozmówczynie poruszają też temat kobiecego ciała i przemian, które towarzyszą dojrzałości. „Jaka to jest radość, że już nie zajdę w ciążę” – śmieje się Katarzyna Bosacka. Ten przewrotny cytat pokazuje podejście, które wiele kobiet może uznać za wyzwalające. Bo czy wiek, menopauza, zmieniające się ciało to koniec radości? Wręcz przeciwnie – może to być jej nowe źródło.W tej części rozmowy pojawiają się też ważne pytania o to, czy hormony rzeczywiście „psują nastrój” i czy da się mimo nich zachować optymizm. Katarzyna Bosacka przytacza dane: „Ludzie, którzy są optymistami, rzadziej chorują”. Optymizm nie jest więc tylko kwestią nastroju, ale też zdrowia.„Staram się unikać toksycznych ludzi”Jednym z ważniejszych wątków jest temat relacji. Bosacka mówi bez ogródek: „Staram się unikać toksycznych ludzi”. Nie chodzi o odcinanie się od trudnych rozmów, ale o świadome wybory – z kim spędzamy czas, komu dajemy swoją uwagę, kto nas zasila, a kto wysysa energię. Ta część podcastu pokazuje, że radość wymaga higieny emocjonalnej – selekcji, odwagi i dbania o swoje granice. W książce Beaty Biały „Kobiece gadanie” temat ten także wraca: kobiety, które odzyskały radość życia, często zaczynały od wyznaczenia sobie nowej przestrzeni – wolnej od tego, co nie wspierało ich emocjonalnie.Czy radości można się nauczyć?To pytanie powraca w odcinku jak refren. Odpowiedź Katarzyny Bosackiej jest jasna: tak, można. Ale nie chodzi tu o jednorazowe olśnienie, tylko o praktykę. O codzienne wybory, mikro-decyzje, sposób patrzenia na świat.Pretekstem do rozmowy jest książka Beaty Biały „Kobiece gadanie”, w której dziennikarka rozmawia m.in. z Katarzyną Bosacką o tym, co boli, zachwyca, wzrusza, złości i dodaje skrzydeł.

  --------  

  45:13

Więcej Zdrowie i Fitness podcastów

Trendy w podcaście Zdrowie i Fitness

O Zwierciadło Podcasty