Mint Podcast o kulturze

• „Heweliusz”. Rozmowa z Kasprem Bajonem. Prawda emocji i prawda faktów

  Gościem podcastu Mint Magazine był Kasper Bajon, autor scenariusza do serialu „Heweliusz” w reżyserii Jana Holoubka. Produkcja stała się jednym z największych polskich hitów Netfliksa – trafiła do globalnych rankingów najchętniej oglądanych tytułów nieanglojęzycznych i przez wiele tygodni utrzymywała się w czołówce zestawień w kilkudziesięciu krajach. To jedna z największych polskich realizacji platformy: pięć odcinków, ponad sto dwadzieścia ról, tysiące statystów oraz zdjęcia realizowane zarówno w Polsce, jak i w specjalistycznym studiu wodnym w Brukseli.Pracując nad serialem „Heweliusz”, Kasper Bajon odkrył, że katastrofa promu z 1993 roku nie była jedynie odległym wydarzeniem z telewizyjnych archiwów. Z researchu wynikało, że rozegrała się właściwie na jego dawnym podwórku. „Ten świat był mi znany z Ursynowa, tylko ja o tym wtedy nie wiedziałem” – mówi w rozmowie z redaktorką wicenaczelną Mint, Kingą Sabak.Bajon jako dziesięciolatek zapamiętał charakterystyczny obraz przewróconego do góry dnem promu. Jednak dopiero w pracy nad serialem zrozumiał, że najważniejsze nie są same okoliczności katastrofy, lecz konsekwencje, które spadły na rodziny ofiar. „Najbardziej poruszały mnie kobiety, które czekają. Ich doświadczenie jest naprawdę heroiczne.” I dodaje: „Marynarze zderzyli się z żywiołem, ale one zderzyły się z żywiołem państwa”.Ukazanie tych emocji stało się jednym z najważniejszych celów serialu, ale jednocześnie wprowadziło konieczność selekcji i kreacji. Widzowie  zaczęli pytać o zgodność z faktami: o postać Bintera, o „taśmy prawdy”, o wątek statku kolizyjnego, którego w prawdziwej katastrofie Heweliusza  nie było. Bajon podkreśla, że te elementy wynikają z dramaturgii oraz z opowieści, które usłyszał od świadków katastrofy.„Pewne rzeczy były tak wstrząsające, że zapadały w pamięć od razu. I myślałem sobie: skoro to rezonuje ze mną, to pewnie będzie rezonować z innymi”. Bajon stawia jednak jasno granice między dokumentem a fabułą: prawda dokumentalna nie jest dla niego aż tak ważna jak wiarygodność świata przedstawionego i prawda emocjonalna.Choć „Heweliusz” stał się globalnym hitem Netfliksa, Bajon rzadko mówi o nim w kontekście wyników czy zasięgów. Zdecydowanie częściej wraca do spotkań, które prowadził podczas researchu, i do historii, które nie pozwalały o sobie zapomnieć. A sam serial? Twórca widzi go jako jedną z wielu możliwych narracji. „Jest taki wszechświat, w którym ta katastrofa wyglądała dokładnie tak, jak w naszym serialu – i ja opowiadam właśnie o tym świecie”.

  --------  

  37:56

  --------

  37:56
• Chopin Chopin, Franz Kafka, Taylor Swift i Patryk Różycki. I taki to jest miesiąc w kulturze

  W kinach Chopin i Kafka, na słuchawkach nowa Taylor Swift i Kevin Parker. W Luwrze kradzież dzieł sztuki, a w Fundacji Louis Vuitton wystawa Gerharda Richtera. W Polana Institute wystawa Patryka Różyckiego, a w nowej „Pasji 2” Kasia Smutniak w roli Maryi. I taki to był miesiąc w kulturze.„I taki to jest miesiąc w kulturze” to podcast magazynu Mint, w którym prowadzący omawiają najważniejsze wydarzenia ostatnich trzydziestu dni. Angelika Kucińska, Alek Hudzik, Kinga Sabak i Michał Walkiewicz opowiedzieli o tym, co zobaczyli, posłuchali i przeczytali w październiku 2025. Było m.in. o pojawieniu się Rosalii w Polsce, o gali Literackiej Nagrody Nike, o kradzieży dzieł sztuki w Luwrze czy o filmie „Pasja 2” w reżyserii Mela Gibsona, w której Maryję zagra polska aktorka Kasia Smutniak.Paradoksalnie październik nie okazał się miesiącem świetnych premier. Michał Walkiewicz uznał film „Chopin, Chopin!” Michała Kwiecińskiego za rozczarowujący. Dzieło miało zdjąć Chopina z piedestału, a zamiast tego ponownie pokazano go jedynie jako cierpiącego artystę. Film według Walkiewicza miał zachowawczą wymowę i był co najwyżej„poprawny”. Zupełnie inaczej ocenił „Kafkę” Agnieszki Holland. – To jej najlepszy film od czasu „W ciemności” – stwierdził. Chwalił Holland za formalną odwagę, humor, groteskę i nowoczesne ujęcie biografii pisarza, dzięki któremu Kafka staje się żywą, dynamiczną postacią.Angelika Kucińska recenzowała dwie najgłośniejsze premiery października – nowy album Taylor Swift „The Life of a Showgirl” i płytę Tame Impala „Deadbeat”. Obie ją rozczarowały. Album Taylor Swift określiła jako „absolutnie generyczny”, z przezroczystymi melodiami i tekstami, z kolei nowa płyta Tame Impala zdaniem Kucińskiej jest infantylna iźle napisana, a Kevin Parker po raz kolejny pokazuje, że nie jest dobrym wokalistą.Kinga Sabak opowiadała o tegorocznej Nagrodzie Nike, którą zdobyła Eliza Kącka. Zwróciła uwagę na wyjątkowo spokojny przebieg gali – najgorętsze emocje wzbudziła dopiero późniejsza dyskusja w internecie dotycząca wysokości nagrody – niezmienianej od 1997 roku mimo inflacji. W drugiej części rozmowy Sabak dzieliła się wrażeniami z wystawy Patryka Różyckiego „Moja dziewczyna jestdziewczyną mojego przyjaciela”. To przykład sztuki szczerej i intymnej, w której obraz i tekst tworzą nierozerwalną całość, a emocjonalna bezpośredniość artysty staje się sposobem na przełamanie dystansu między twórcą a widzem.Alek Hudzik opowiadał m.in. o kradzieży dzieł sztuki w Luwrze, której złodzieje dokonali w biały dzień, oraz o nowej stałej ekspozycji „Sposoby widzenia” w Muzeum Sztuki w Łodzi, uznając ją za jedną z najlepszych wystaw roku. Wspominał też o paryskich wydarzeniach artystycznych, takich jak wystawa Gerharda Richtera czy targi Art Basel.FILMY„Chopin, Chopin!” – reż. Michał Kwieciński„Franz Kafka” – reż. Agnieszka HollandPŁYTY„The Life of a Showgirl” – Taylor Swift„Deadbeat” – Tame Impala (Kevin Parker)WYSTAWY„Moja dziewczyna jest dziewczyną mojego przyjaciela” – Patryk Różycki„Sposoby widzenia” – wystawa stała w Muzeum Sztuki w Łodzi (kuratorkizespołowe, instytucjonalna prezentacja kolekcji)Wystawa Gerharda Richtera – Fondation Louis Vuitton w Paryżu 

  --------  

  1:01:45

  --------

  1:01:45
• Chopin Chopin, Franz Kafka, Taylor Swift i Patryk Różycki. I taki to jest miesiąc w kulturze

  W kinach Chopin i Kafka, na słuchawkach nowa Taylor Swift i Kevin Parker. W Luwrze kradzież dzieł sztuki, a w Fundacji Louis Vuitton wystawa Gerharda Richtera. W Polana Institute wystawa Patryka Różyckiego, a w nowej „Pasji 2” Kasia Smutniak w roli Maryi. I taki to był miesiąc w kulturze.„I taki to jest miesiąc w kulturze” to podcast magazynu Mint, w którym prowadzący omawiają najważniejsze wydarzenia ostatnich trzydziestu dni. Angelika Kucińska, Alek Hudzik, Kinga Sabak i Michał Walkiewicz opowiedzieli o tym, co zobaczyli, posłuchali i przeczytali w październiku 2025. Było m.in. o pojawieniu się Rosalii w Polsce, o gali Literackiej Nagrody Nike, o kradzieży dzieł sztuki w Luwrze czy o filmie „Pasja 2” w reżyserii Mela Gibsona, w której Maryję zagra polska aktorka Kasia Smutniak.Paradoksalnie październik nie okazał się miesiącem świetnych premier. Michał Walkiewicz uznał film „Chopin, Chopin!” Michała Kwiecińskiego za rozczarowujący. Dzieło miało zdjąć Chopina z piedestału, a zamiast tego ponownie pokazano go jedynie jako cierpiącego artystę. Film według Walkiewicza miał zachowawczą wymowę i był co najwyżej„poprawny”. Zupełnie inaczej ocenił „Kafkę” Agnieszki Holland. – To jej najlepszy film od czasu „W ciemności” – stwierdził. Chwalił Holland za formalną odwagę, humor, groteskę i nowoczesne ujęcie biografii pisarza, dzięki któremu Kafka staje się żywą, dynamiczną postacią.Angelika Kucińska recenzowała dwie najgłośniejsze premiery października – nowy album Taylor Swift „The Life of a Showgirl” i płytę Tame Impala „Deadbeat”. Obie ją rozczarowały. Album Taylor Swift określiła jako „absolutnie generyczny”, z przezroczystymi melodiami i tekstami, z kolei nowa płyta Tame Impala zdaniem Kucińskiej jest infantylna iźle napisana, a Kevin Parker po raz kolejny pokazuje, że nie jest dobrym wokalistą.Kinga Sabak opowiadała o tegorocznej Nagrodzie Nike, którą zdobyła Eliza Kącka. Zwróciła uwagę na wyjątkowo spokojny przebieg gali – najgorętsze emocje wzbudziła dopiero późniejsza dyskusja w internecie dotycząca wysokości nagrody – niezmienianej od 1997 roku mimo inflacji. W drugiej części rozmowy Sabak dzieliła się wrażeniami z wystawy Patryka Różyckiego „Moja dziewczyna jestdziewczyną mojego przyjaciela”. To przykład sztuki szczerej i intymnej, w której obraz i tekst tworzą nierozerwalną całość, a emocjonalna bezpośredniość artysty staje się sposobem na przełamanie dystansu między twórcą a widzem.Alek Hudzik opowiadał m.in. o kradzieży dzieł sztuki w Luwrze, której złodzieje dokonali w biały dzień, oraz o nowej stałej ekspozycji „Sposoby widzenia” w Muzeum Sztuki w Łodzi, uznając ją za jedną z najlepszych wystaw roku. Wspominał też o paryskich wydarzeniach artystycznych, takich jak wystawa Gerharda Richtera czy targi Art Basel.FILMY„Chopin, Chopin!” – reż. Michał Kwieciński„Franz Kafka” – reż. Agnieszka HollandPŁYTY„The Life of a Showgirl” – Taylor Swift„Deadbeat” – Tame Impala (Kevin Parker)WYSTAWY„Moja dziewczyna jest dziewczyną mojego przyjaciela” – Patryk Różycki„Sposoby widzenia” – wystawa stała w Muzeum Sztuki w Łodzi (kuratorkizespołowe, instytucjonalna prezentacja kolekcji)Wystawa Gerharda Richtera – Fondation Louis Vuitton w Paryżu 

  --------  

  1:01:45

  --------

  1:01:45
• „W wielu momentach mam ochotę zawyć”. Rozmowa z Elizą Kącką, laureatką Literackiej Nagrody Nike 2025

  Gościnią Kingi Sabak w podcaście magazynu Mintbyła Eliza Kącka, pisarka, literaturoznawczyni i laureatka Literackiej Nagrody Nike 2025. Kącka za książkę „Wczoraj byłaś zła na zielono” otrzymała nie tylko główną nagrodę jury, ale też statuetkę Nike Czytelników. Wśród finalistów bylimiędzy innymi Dorota Masłowska z powieścią „Magiczna rana” czy Paweł Sołtys ze zbiorem opowiadań „Sierpień”.Książka „Wczoraj byłaś zła na zielono” Elizy Kąckiej toopowieść o relacji matki z córką, nazywaną w książce Rudą, która postrzega świat inaczej niż większość ludzi. Nie jest to jednak historia o diagnozie czy zaburzeniu – autorka celowo unika etykiet i medycznej nomenklatury. Bardziej niż klasyfikacja interesuje ją prawda spotkania z drugim człowiekiem i jego niepowtarzalnością. Książka jest próbą zrozumienia inności poprzez bliskość i uważność, a także afirmacją prawa do nieprzystawalności i własnego, „dzikiego”rytmu życia. To zarazem literacka refleksja o miłości, odpowiedzialności i samotności w świecie, który próbuje wszystko uporządkować i nazwać.„Myślę, że jest to książka o spotkaniu. Spotkaniu afirmującym drugą osobę z całą jej innością. Ta inność nie jest tylko innością mojej córki – ona jest spotkaniem z czymś, co wymyka się gotowym kategoriom. To także historia o prawie do nieprzystawalności do świata i do dzikości, która jest w człowieku i której nie wolno się wstydzić” – mówi Kącka.Pisanie było dla autorki formą samopomocy i ratunku w sytuacjach granicznych. Aby móc udźwignąć własne doświadczenie, przyjmowała perspektywę „kamery”, która obserwuje jednocześnie ją samą i córkę. Pisała z bardzo jasnym celem: ocalić świat swojej córki i napisać jej literacką apologię, zamiast historii o cierpieniu matki. Podczas pisania świadomie ograniczała własne emocje – nie chciała, by jej rozpacz przysłoniła główną bohaterkę.„Ja mam ochotę w wielu momentach w tej książce zawyć. Alewiedziałam, że jeśli pozwolę sobie na emocjonalny potop, to ta książka stanie się o mnie, a nie o niej. Nie chciałam utopić Rudej w swojej rozpaczy. Emocje są, ale musiałam je trzymać w ryzach, żeby nie zabić tego, co najważniejsze – jej własnego głosu” – mówi pisarka.Kącka podkreśla, że nie chce być sprowadzana do roli „rzeczniczki autyzmu” ani przypisana do literatury interwencyjnej. Broniła prawa książki do bycia pełnoprawną literaturą artystyczną. Na końcu padł też temat jej wcześniejszych książek, w których – mimo różnic formalnych – pojawia się motyw odmienności i indywidualizmu.

  --------  

  45:28

  --------

  45:28
• Bogusław Linda robi zamach w filmie Pasikowskiego, a bohaterowie Zyty Rudzkiej piją bimber. I taki to jest miesiąc w kulturze

  O tym jak Bogusław Linda robi zamach na papieża i o nieudanym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. O dobrym dziele Andersona „Jedna bitwa po drugiej” i świetnej powieści lesbijskiej z shortlisty Bookera „W dobrych rękach”. O pijących bimber bohaterach nowej książki Zyty Rudzkiej i przepięknej płycie o żałobie projektu Blood Orange. Do tego miniony Warsaw Gallery Weekend i głośne „Najlepsze miasto świata” w Operze Narodowej. I taki to jest wrzesień 2025 w kulturze. Wrzesień to najlepszy czas dla kultury, bo jest o czym rozmawiać. Premiery książkowe, Warsaw Gallery Weekend, Fringe, a do tego nowe jesienne albumy muzyczne. W stałym gronie: Michał Walkiewicz, Angelika Kucińska, Kinga Sabak i Alek Hudzik, podsumowali miesiąc w kulturze. Walkiewicz skomentował Festiwal Filmowy w Gdyni. Skrytykował jego sens i decyzje jury. Ostro ocenił też nowy film Władysława Pasikowskiego „Zamach na papieża”, nazywając go „przestarzałym i zrobionym w duchu lat 90.”. Opowiedział też o nowym dziele Paula Thomasa Andersona „Jedna bitwa po drugiej” – pochwalił inteligencję reżysera i sposób, w jaki łączy absurd z poważną refleksją o Ameryce.Kinga Sabak poleciła książkę „W dobrych rękach” Jael van de Wouden (przeł. Justyn Hunia) – powieść o powojennej Holandii, pamięci i zakazanym romansie dwóch kobiet. Pochwaliła też nową powieść Zyty Rudzkiej „Tylko durnie żyją do końca”. Zwróciła uwagę na charakterystyczny, mocny język autorki i na bohaterkę, żyjącą poza systemem i na własnych zasadach. Angelika Kucińska skupiła się na muzyce. Opowiadała o nowym albumie „Essex Honey” projektu Blood Orange – to piękna płyta o żałobie i odradzaniu się po stracie. Polecała też nowy album Marka Williama Lewisa pt. „Mark William Lewis”– pierwszy muzyczny projekt wydany przez wytwórnię A24. Mówiła również o koncercie muzyka w Warszawie.Alek Hudzik opowiedział o sztuce i wydarzeniach kulturalnych. Ważny we wrześniu był Warsaw Gallery Weekend. Hudzik zwrócił uwagę m.in. na wystawę Agaty Słowak w Fundacji Galerii Foksal. Redaktorzy Mint opisali też głośną we wrześniu premierę operową „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” wystawioną w Operze Narodowej w Warszawie. 🎬 Film„Zamach na papieża” – Władysław Pasikowski„Jedna bitwa po drugiej” – Paul ThomasAnderson📚 Literatura„W dobrych rękach” – Jael van de Wouden„tylko durnie żyją do końca” – Zyta Rudzka 🎵 Muzyka „Essex Honey” – Blood Orange (Dev Hynes)„Mark William Lewis” – Mark William Lewis 🎨 Sztuka Warsaw Gallery Weekend – wydarzenieartystyczneWystawa „Oksytocyna” Agaty Słowak w FundacjiGalerii Foksal„Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie” –opera na podstawie powieści Grzegorza Piątka, kuratorował Jarosław Trybuś

  --------  

  1:00:36

  --------

  1:00:36

Więcej Sztuka podcastów

Trendy w podcaście Sztuka

O Mint Podcast o kulturze